Mikropipeta to pipeta umożliwiająca dozowanie cieczy w objętościach zaledwie 0,2 mikrolitra. Mikropipety wyporowe, zwane również pipetami z poduszką powietrzną, są wykorzystywane w laboratoriach biomedycznych i innych zajmujących się obsługą cieczy w celu precyzyjnego odmierzania i przenoszenia cieczy między dowolnymi naczyniami, takimi jak probówki, płytki i żele. Mikropipety o regulowanej objętości umożliwiają przenoszenie cieczy w objętościach od zaledwie 0,1 mikrolitra do 5000 mikrolitrów.
METTLER TOLEDO zapewnia wsparcie i serwis pipet przez cały okres ich eksploatacji, począwszy od dobrych technik pipetowania, poprzez konserwację zapobiegawczą, od wzorcowania, aż po naprawę sprzętu.
Pipety dozujące 1–1000 μl często nazywane są mikropipetami. Różne rodzaje mikropipet zostały zaprojektowane z myślą o optymalizacji pracy z niektórymi rodzajami cieczy i mogą poprawić wydajność oraz ergonomię pracy. Mikropipety dzielą są na manualne i elektroniczne pipety tłokowe lub wyporowe, które mogą występować w formatach jedno- i wielokanałowym oraz w platformach stołowych o dużej wydajności. Wszystkie zostały zaprojektowane z myślą o precyzyjnym zasysaniu i dozowaniu mikrolitrowych objętości cieczy.
Zarówno w mikropipetach tłokowych, jak i wyporowych, średnica tłoka i długość jego skoku decydują o objętości zasysanej i dozowanej cieczy.
Mikropipety służą do precyzyjnego przenoszenia niewielkich objętości cieczy z jednego naczynia do drugiego. Używamy ich na przykład do przenoszenia cieczy z kolby hodowlanej do poszczególnych dołków na płytce mikrodołkowej. Mikropipety są używane w badaniach środowiskowych, chemii, opracowywaniu leków, kryminalistyce, laboratoriach biologicznych i wielu innych dziedzinach.
Wiele mikropipet charakteryzuje się bardzo wysoką dokładnością. Urządzenia te mogą dostarczać objętości z bardzo niskim błędem systematycznym i losowym. Jednak technika użytkownika również może mieć duży wpływ na dokładność pipetowania. Prawidłowe ustawienie objętości, wstępne płukanie końcówki pipety i głębokość jej zanurzenia, a także pionowość i rytm pipetowania mogą mieć wpływ na powtarzalność.
Mikropipety są przyrządami precyzyjnymi intensywnie używanymi w wielu laboratoriach, więc — oprócz dobrej specyfikacji i właściwej techniki — precyzja pipetowania wymaga regularnej kalibracji. Częstotliwość serwisowania zależy zwykle od intensywności użycia mikropipety.
Aby użyć mikropipety, najpierw ustaw i zablokuj objętość. Następnie odpowiednią stroną wprowadź mikropipetę do czystej i pustej końcówki. Upewnij się, że końcówka pipety jest pewnie zamocowana do mikropipety, aby zapewnić szczelne połączenie. W przypadku mikropipety manualnej po założeniu końcówki naciśnij tłok do pierwszego oporu. W modelach elektronicznych po ustawieniu objętości i założeniu końcówki urządzenie jest gotowe do zasysania.
Trzymając mikropipetę pionowo, zanurz końcówkę w cieczy na głębokości odpowiedniej do rozmiaru końcówki. Zbyt głębokie zanurzenie końcówki spowoduje wzrost ciśnienia, który może doprowadzić do przepełnienia końcówki; zbyt płytkie zanurzenie może spowodować zassanie powietrza.
W mikropipecie manualnej powoli zmniejszaj ciśnienie tłokiem, aby pobrać ustaloną objętość cieczy. W wersji elektronicznej naciśnij przycisk, aby włączyć zasysanie.
Po zassaniu cieczy do końcówki ustaw mikropipetę nad docelowym naczyniem. W przypadku mikropipet manualnych naciśnij tłok do pierwszego oporu, aby dozować. W przypadku elektronicznej mikropipety wystarczy nacisnąć przycisk dozowania.
Na koniec, aby usunąć pozostałą ciecz, ustaw mikropipetę nad naczyniem na odpady, a w przypadku mikropipet manualnych naciśnij tłok do drugiego oporu, tzw. „wydmuchowego”. W przypadku mikropipet elektronicznych użyj przycisku, aby wydmuchać pozostałość cieczy.
Aby zminimalizować ryzyko błędu podczas pracy z mikropipetą, zacznij od kompletnego systemu mikropipety i końcówki, aby zapewnić prawidłowe dopasowanie.
Podczas pracy utrzymuj mikropipetę w jak najbardziej pionowej pozycji. W przypadku mikropipet manualnych objętość ustawia się mikrometrowym pokrętłem lekko ponad żądaną wartość. Następnie odpowiednio obniż nastawę. Za każdym razem, gdy zakładasz nową końcówkę, przepłucz ją, aby zoptymalizować panujące w niej warunki i uzyskać wysoką dokładność pipetowania. Podczas zasysania i dozowania utrzymuj stałą prędkość i rytm na każdym etapie procedury.
Dozowanie poniżej docelowej powierzchni cieczy oraz „touching off” — czyli wytarcie końcówki o wewnętrzną ściankę naczynia na zakończenie dozowania — to dobre sposoby na uzyskanie maksymalnej dokładności dozowania.
Obie nazwy mogą się odnosić do tych samych przyrządów: niektórzy nazywają je pipetami, a inni mikropipetami. Popularne zastosowania sprawiły, że zanikła różnica pomiędzy tymi nazwami, przy czym pojęcie mikropipety czasem odnosi się węziej do przyrządów, którymi można wstrzykiwać mikroobjętości cieczy bezpośrednio do komórek. Szersze pojęcie pipety z jednej strony obejmuje dozowniki kropli do oczu i rurki doustne, a z drugiej pipety serologiczne oraz wydajne systemy pipetowania.
Mikropipety to pipety zdolne do odmierzania i dozowania ciekłych roztworów o objętości od 1 μl do 1000 μl. Są powszechnie stosowane w badaniach Life Science, w których wymagane jest precyzyjne odmierzanie i dozowanie roztworu.