De toegenomen urgentie rond het bewustzijn van het gebruik van plastic is niet nieuw en toch is het een groot, steeds terugkerend onderwerp. Volgens het rapport van het Wereld Natuur Fonds komt er elk jaar naar schatting 10 miljoen ton plastic afval in de oceaan terecht, wat schadelijk is voor het zeeleven en de ecosystemen. Zoals we weten, kan het honderden jaren duren voordat plastic afval is afgebroken, wat bijdraagt aan alarmerende milieuschade op de lange termijn.  

Tegelijkertijd heeft het verbruik van plastic in laboratoria een zorgwekkend niveau bereikt, met 5 miljoen ton dat jaarlijks wereldwijd wordt gegenereerd (vergelijkbaar met 67 cruiseschepen, zoals gevisualiseerd door het Nature Report in 2015). Hoewel de onmiddellijke impact duidelijk kan zijn in uw werkomgeving, vereist het begrijpen van de bredere gevolgen voor het milieu bewustzijn en voorlichting. 

Een eenvoudig maar verbazingwekkend experiment kan het probleem effectief illustreren: in plaats van het dagelijks observeren van het weggegooide plastic, kunt u proberen het plastic afval van uw laboratorium een week lang te bewaren. De verzameling van slechts een paar dagen aan plastic afval zal een wake-up call zijn. Door het onzichtbare om te zetten in een zichtbare, tastbare massa, krijgen we inzicht en de urgentie om ecologische oplossingen te vinden.  

Zodra de ernst van het probleem inzichtelijk is, moeten we ook weten wat er weg wordt gegooid. Ieder onderzoeksgebied zal ander plastic afval hebben. Laboratoria voor celkweek zullen bijvoorbeeld stapels weefselkweekschalen en flacons hebben, terwijl laboratoria voor genoomdiagnostiek aanzienlijke hoeveelheden PCR-tubes en -platen verbruiken.

Grondige planning en voorbereiding vormen de basis voor het uitvoeren van kosteneffectief en efficiënt onderzoek. Het ontwikkelen van een holistisch experiment is essentieel voor het bereiken van een balans tussen het minimaliseren van verspillende herhalingen en het maximaliseren van de gegenereerde gegevens. Dit vertaalt zich in kostenbesparingen en een vermindering van overschotten aan materiaalafval.

• Overmaat
  • Tijdens de strategieontwikkelingsfase is het van cruciaal belang om de vereisten voor verbruiksartikelen te kwantificeren. Dit houdt in dat de exacte hoeveelheid benodigde materialen moet worden ingeschat en dat er bestellingen moeten worden geplaatst die rekening houden met mogelijke onvoorziene omstandigheden, terwijl overmatige voorraden worden vermeden die tot verspilling kunnen leiden. Samenwerking en het delen van middelen met andere laboratoria kan ook worden onderzocht om bestaande benodigdheden te gebruiken die anders zouden worden weggegooid. Hoewel bulkbestellingen een fiscaal verantwoorde en milieubewuste strategie kunnen zijn, is het absoluut noodzakelijk om rekening te houden met opslagbeperkingen en houdbaarheidsdata om onnodig afval van verouderde of bedorven materialen te voorkomen.

• Foutief pipetteren
  • Onnauwkeurige pipetteertechnieken gaan verder dan het genereren van afgedankte plastic pipetpunten en vormen een aanzienlijke bedreiging voor zowel de efficiëntie van het onderzoek als het beheer van middelen. Fouten zoals inconsistente pipetteervolumes, omgevings- of temperatuurschommelingen en het verwaarlozen van routinematige kalibratie kunnen een domino-effect veroorzaken, wat leidt tot verspilling van middelen, tijdverlies en gecompromitteerde gegevensintegriteit.

Het te veel pipetteren van een kostbare enzymoplossing of het te weinig pipetteren van een kritische buffer kan een heel experiment onbruikbaar maken. Het tegenovergestelde scenario, te weinig monstermateriaal extraheren of te veel toevoegen, kan een herhaling van het experiment ook noodzakelijk maken. Beide situaties leiden tot verspilling van waardevolle middelen en vertragen de voortgang van het onderzoek, wat gevolgen heeft voor de tijdlijnen van het project en de algehele productiviteit van het laboratorium.

Misschien wel het meest zorgwekkende gevolg van foutieve vloeistofverwerking ligt in het potentieel om de gegevensintegriteit in gevaar te brengen. Experimenten die worden gecompromitteerd door onnauwkeurig pipetteren kunnen onbetrouwbare bevindingen opleveren, waardoor de geldigheid van latere onderzoeksresultaten in twijfel wordt getrokken. In het ergste geval moeten studies met gebrekkige pipetteergegevens worden ingetrokken, wat een grote tegenslag is voor een onderzoeksgroep en een klap voor de wetenschappelijke geloofwaardigheid.