Een zeefanalyse of zeefproef is een belangrijke methode om de deeltjesgrootteverdeling van korrelig materiaal te bepalen. De deeltjesgrootte beïnvloedt materiaaleigenschappen zoals stroming en transportgedrag (voor bulkmaterialen), reactiviteit, abrasiviteit, oplosbaarheid, extractie- en reactiegedrag, smaak, samendrukbaarheid en nog veel meer. De bepaling van de deeltjesgrootte is daarom essentieel voor een groot aantal industrieën, zoals de voedingsmiddelen-, bouw-, kunststof-, cosmetica- en farmaceutische industrie, om de procestechniek te optimaliseren en de kwaliteit en veiligheid van eindproducten te garanderen.
Om de deeltjesgrootteverdeling te meten, kunnen verschillende methoden en procedures worden toegepast, afhankelijk van het monstermateriaal, de verwachte deeltjesgrootte en de omvang van het onderzoek. Deze omvatten directe beeldanalyse, statisch (SIA) of dynamisch (DIA), statische lichtverstrooiing (SLS), ook wel laserdiffractie (LD) genoemd, dynamische lichtverstrooiing (DLS) en de zeefanalyse. De laatstgenoemde is de traditionele en meest gebruikte methode om de deeltjesgrootteverdeling te meten.
Waarom een zeefanalyse belangrijk is
De voordelen van een zeefanalyse zijn onder andere het gemakkelijk gebruik, de minimale investeringskosten, nauwkeurige en reproduceerbare resultaten in een relatief korte tijd en de mogelijkheid om deeltjesgroottefracties te scheiden. De zeefanalyseprocedure door differentieel wegen is een foutgevoelig proces. Het gebruik van een nauwkeurige weegschaal met handige functies en digitaal gegevensbeheer is daarom al snel lonend.